ای کوی تو قبله ی مراد  ادرکنی    ای داد رس روز معاد ادرکنی

ای گشته زفرط جود و احسان وعطا   مشهور و ملقب به جوادادرکنی

ولادت نور چشم شیعیان حضرت جواد الائمه(ع) را به پیشگاه  

حضرت ولی عصر (عج)  تبریک و تهنیت عرض میکنیم.

در دهم رجب سال 195 هـ.ق جهان به نور قدوم امام جواد(ع) منور گشت. امام هشتم طبق سنت پیامبر اکرم (ص) و پدرانش در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت .زندگانی امام جواد (ع) سرشار از برکاتی برای عالم اسلام بوده است ، وجود آن حضرت از ولادت تا شهادت، سراسر مبارزه با انحراف ها و نمایاندن راه مستقیم به مردم بود. تاثیر ولادت ایشان بر مقابله با جریان واقفیه را می توان از جمله این موارد دانست. از سوی دیگر رسیدن به منصب امامت در نوجوانی و تداوم دادن به شبکه وکالت در تمامی نقاط جهان اسلام که توسط جد ایشان امام موسی کاظم( ع) تشکیل شده بود دو مسئله ای بود که شیعیان را برای پذیرش امامت آخرین حجت خدا آماده نموده ، راهنمای روشنی برای یافتن راه مستقیم بود... 

علاوه بر این، مناظرات این امام نوجوان در برهه های مختلف زندگی خود با بزرگان اهل سنت ، و اثبات برتری بر آنان در زمره اتفاقاتی به شمار می رود که حقانیت شیعه را به اثبات می رساند.

مدیریت یک بحران سهمناک

پذیرش امامت در سنین نوجوانی، خود در نشان دادن راه مستقیم بسیار مهم بود. جامعه شیعی در فاصله ای نه چندان دور با امامت حضرت مهدی(عج) روبرو بود؛ امامت کودکی که تنها پنج سال داشته، در بین مردم نیست و با آنان رفت و آمد ندارد و نمی توانند او را از نزدیک ببینند. اگر پیش بینی های لازم برای این موضوع صورت نمی گرفت و شیعیان ناگهان با چنین مساله ای مواجه می شدند احتمال انحراف آنان بسیار زیاد بود. اما دست تدبیر الهی چنان حرکت کرد که شیعیان قبل از این جریان، امامت حضرت محمد بن علی(ع) در سنین نوجوانی را تجربه کنند.

در این مورد امام نوجوان در بین مردم بود و آنها می توانستند از او سوال پرسیده، او را امتحان کنند و با این کار شبهاتشان رفع شود. سوالی که طبیعتا در ذهن آنها مطرح می شد این بود که آیا نوجوانی 8 ساله که هنوز به بلوغ نرسیده است

می تواند امامت شیعیان جهان را بر عهده داشته باشد؟

عبور از این بحران که حتی برخی از علمای شیعه را دچار تردید کرده بود شیعیان را آماده پذیرش ولایت آخرین حجت خدا می کرد. مقدمات عبور از این بحران، توسط امام رضا (ع) با تشبیه این مولود به عیسی و یحیی (ع) آماده گردید اما اقدام اصلی و نهایی در عبور از این بحران توسط خود امام جواد(ع) صورت گرفت . تعدادی از علمای شیعه در جلسه ای طولانی، سوالات مختلفی از امام نمودند جواب های محکم و مستدل امام به پرسش ها در حضور عوام شیعیان، غبارها را کنار زده و حقانیت ایشان را اثبات نمود. تاریخ در این زمینه، جلسه ای را یادآور می شود که در آن تعداد بسیار زیادی سوال از امام نوجوان پرسیده شد حتی امام جواد (ع) برخی سوال ها را قبل از آنکه طرف مقابل مطرح کند، جواب می داد و موجب حیرت حاضران می گردید تا جایی که هیچ شبهه ای بر امامت ایشان باقی نماند. 

سَرِ تعظیم علم و عالمان برآستان امام جوان 

از دیگر برکات امام جواد (ع) برای شیعه، مناظرات ایشان در نوجوانی بود. یحیی بن اکثم که منصب قضاوت بغداد را متصدی بود، برای مناظره با امامِ 9 ساله اظهار آمادگی کرد. این مناظره که به وسیله مامون عباسی و با درخواست اطرافیان او تشکیل شد، حقانیت شیعه و امام نوجوان آن را بار دیگر آشکار ساخت. یحیی که در این مناظره با طرح این سوال که «حکم شکار کردن کسی که مُحرِم (کسی به حج رفته و هنوز در حال انجام وظایف حج است و برخی از کارها به همین خاطر بر او حرام است) چیست؟» قصد داشت ناتوانی علمی امام را اثبات کند. اما امام با طرح فرض های متعددی در رابطه با همین سوال به طوری که بیش از 10 فرض از آن استخراج گردید او را به گونه ای مقهور ساخت که شکست را قبول نموده و سر تعظیم در برابر مقام علمی امام جواد(ع) فرو آورد. 

کُنیه آن حضرت «ابوجعفر» است، و چون در نام و کنیه با پیشواى پنجم امام محمد باقر(ع) مشترک بود، نزد مورخان و محدّثان به «ابوجعفر ثانى» مشهور گشت. کنیه دیگر (و غیر مشهور) آن حضرت «ابو­على» است که به مناسبت فرزند گرانقدرش «على النقى» بر آن حضرت گذاشته بودند.

در کتاب‌هاى تاریخ و حدیث لقب‌هاى زیادى براى پیشواى نهم ذکر شده است، از جمله: «تقى»، «جواد»، «مرضى»، «متوکّل»، «متّقى»، «زکىّ»، «منتجب»، «مرتضى»، «قانع»، «عالم ربانى»، «رضى»، «مختار»، «صادق»، «صابر» و «فاضل» آن حضرت را «قُرَّةُ عَیْنِ المُومنین» و «غَیْظُ المُلْحِدین» و «النُورُ الساطِعْ» نیز مى‏‌گفتند.

ایشان در میان‏ شیعیان و اهل سنت به لقب «بابُ المُراد» مشهور بود، زیرا حاجت‌هاى مردم را بسیار برآورده مى‏‌ساخت و کرامت‌هاى بى‏‌شمارى از آن حضرت دیده شده و کسى به او توسل نمى‏‌جست جز آن که او را کمک مى‌‏کرد. ولى مشهورترین لقب‌هاى امام نهم (ع) «تقى» و «جواد» است.

هر یک از این القاب براى امام (ع) بیانگر ویژگی‌هاى اخلاقى و روحى، برجستگی‌هاى معنوى و رفتارى و فضایل و کمالات نفسانى است که آن حضرت را از دیگران ممتاز مى‏‌ساخته است. آن حضرت با تقواترین فردِ اهل زمان خود بود و در جود و سخاوت نظیر نداشت. فضائل و مکارم اخلاقى امام جواد (ع) به گونه‏‌اى بود که همگان حتى مخالفان و دشمنان بدان اعتراف کرده و با دیدن آن خصال برجسته ناخودآگاه مجذوب آن وجود الهى شده، زبان به مدح و ستایشش مى‏‌گشودند.

التماس دعا

فرهنگی امامزاده سید احمد(ع)